Gidget: 12 augustus 2012

Chum Chum is al vanaf zijn geboorte een heerlijk ventje geweest. Hij was zo rustig, en lief. Soms maakten we ons wel eens zorgen om hem, we vonden dat hij zoveel sliep, maar zijn halfzusje sliep ook veel. En hij groeide goed, hij at goed, hij speelde net zo wild met zijn broer en zus... Het was alleen dat hij als laatste wakker werd en als eerste weer ging slapen. De een heeft meer slaap nodig dan de ander. Vorige week donderdag werd hij gechipt en klonk zijn hartje goed. Dat was toch een hele geruststelling voor ons.

Maar ineens, afgelopen donderdagmiddag sloeg alles om. Hij had zichtbaar moeite met ademen en bij de dierenarts bleek dat zowel zijn hart als zijn longen niet goed klonken. De volgende dag zijn we voor een echo naar Amsterdam gereden, maar nadat ze daar een borstfoto hadden gemaakt bleek die echo niet eens meer nodig. Ze zagen een ernstig hartdefect waar ze niets aan konden doen. We hebben Chum Chum mee naar huis genomen, met plaspillen, in de hoop hem nog een paar mooie dagen te kunnen geven. Hij genoot die laatste dag van de tuin. En hij genoot helemaal van de aanwezigheid van zijn moeder. Als zij in de buurt was begon hij met spinnen. Maar om vijf uur ’s middags was hij weer slechter geworden en hebben we de dierenarts moeten bellen. Hij heeft precies tien weken bij ons mogen zijn.